Motyw nocy - Motyw nocy w filmie. Noc na ziemi, reż. Jim Jarmush. Film podzielony jest na kilka części, każda z nich opowiada inną historię, w innym miejscu na ziemi. Dwie rzeczy, które łączą te wydarzenia to fakt, że sytuacje rozgrywane są w taksówce, w nocy. Noc w tym filmie stwarza aurę niesamowitości, tajemniczości
LITERATURA BIBLIA – „Przypowieść o synu marnotrawnym” wg Ewangelii św. Łukasza opowiada historię syna, który wziąwszy część rodzinnego majątku wyrusza w świat. Szybko jednak traci bogactwo i tuła się jak żebrak, do momentu powrotu do rodzinnego domu. Ojciec zamiast go skarcić wita go ciepło mówiąc: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie też pierścień na jego rękę i sandały na nogi. (…) Dlatego, że ten syn mój był umarły, a ożył, zaginął, a odnalazł się” (Łk 15, 21-24). ”Powrót syna marnotrawnego” - André Gid napisał powieść o powracającym synu marnotrawnym, który pomaga młodszemu bratu uciec z domu. ”Syn marnotrawny (z obrazu Hieronima Boscha)” - Tadeusz Różewicz nawiązuje w swym wierszu do obrazu Boscha. Jest to monolog wewnętrzny powracającego syna. Bohater wspomina swą tułaczkę i zło świata, które zobaczył. Wie, że ten, kto zostaje na miejscu, czuje się niezastąpiony, zaś ten, kto wyrusza w świat, uświadamia sobie, że życie jak woda szybko wypełnia puste miejsca po nim. Dlatego wędrowiec omija oberżę ”Pod białym łabędziem”, gdyż nikt tam na niego nie czeka: ”nikt mnie nie wita i nikt nie poznaje świat ten dookoła jest pełen beze mnie” ”Inny świat” - G. Herling-Grudziński nawiązuje do motywu powrotu syna marnotrawnego, opisując historię starego Kozaka Pamfiłowa i jego syna Saszy. Akcja rozgrywa się w obozie w Jercewie w kwietniu 1941 roku. Sasza Pamfiłow, żołnierz Armii czerwonej, ulega komunistycznej propagandzie i zaczyna twierdzić, że aresztowanie dawno niewidzianego ojca było „historyczną koniecznością”. Gdy Sasza trafia jako więzień do tego samego obozu co ojciec, nie spotyka się z odrzuceniem. Mimo iż współwięźniowie Kozaka namawiają go do ukarania syna, pełen miłości ojciec przebacza mu. „Syn marnotrawny” - Jacek Karczmarski, nieżyjący już poeta pieśniarz, opisuje w piosence syna marnotrawnego odwołując się do obrazu Rembrandta: „Na gościńcach zdarłem buty i kapotę (…). Padam z nóg i czuję ręce na ramionach, Do nóg czyichś składam głowę, jak pod topór. Moje stopy poranione świecą w mroku, Lecz panika - nie wiem skąd wiem - jest już dla mnie skończona.” Powracający syn jest symbolem człowieka, uciekającego od tego, co dobrze znane, od rodziny, by zaznać przygód, wzbogacić się. Świat nie jest jednak tak kolorowy, jak marzenia młodzieńca i zmuszony jest tułać się po świecie jako żebrak. Jego ojciec zaś to człowiek mądry, miłosierny, nie cofa się przed synem, wybacza mu i cieszy się jego powrotem. strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij Galeria:
Szklane domy w Przedwiośniu Motyw szklanych domów pojawił się w opowieści Seweryna Baryki. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku wrócił on do Baku, by odnaleźć rodzinę. Dowiedział się, że jego żona zmarła. Namówił syna – Cezarego – by wyruszył z nim do odrodzonej ojczyzny.
Dziś będzie tak trochę nietypowo: nietypowo jak na tego bloga, nie jak na mnie :) Posta zacznę od odesłania Was do muzyki kojarzącej mi się z sielankowym widokiem, jakim jest dom hobbitów, Shire, i utworu o wiele mówiącym tytule: Very Old Friends. Ten utwór wg mnie obrazuje wszystko to, co w domu zostawia za sobą - hobbit czy człowiek - który dom opuszcza. I wszystko to, do czego chce lub nawet stara się powrócić. Kto to może być, i czy to w ogóle możliwe? O tym dalej. Władca Pierścieni Następnie chcę wyraźnie podkreślić, iż tenże post nie wyczerpuje tematyki zapowiadanej w poście, a i jej wyczerpanie tutaj nie jest wcale moim zamiarem. Ot, przedstawię Wam kilka powrotów do domu, które mi najbardziej zapadły w pamięć, oraz kojarzącą mi się z nimi muzykę. Przeminęło z wiatrem Ciężko będzie zrozumieć ten motyw temu, kto nie zna fabuły tej książki, kto jej nie czytał lub nie oglądał chociaż filmu, ale mam nadzieję, że większość z Was ją zna! To jedna z książek (i film), na której się wychowałam. Następnie następuje cała trudna, niebezpieczna i wyglądająca na niemożliwą do wykonania, droga Scarlett do domu, aż w końcu, nie wiedząc nawet, czy jej dom jeszcze stoi, w środku nocy, nasza bohaterka wraca do Tary. Niestety nie mogłam znaleźć na YT tej właśnie sceny: Scarlett po przejściu istnego piekła w drodze do domu, i jej sylwetka odcinająca się od tła Tary w ciemności nocy. Scena ta - jak i cała ekranizacja powieści - to kawał dobrej roboty, i jest w filmie być może bardziej przejmująca i zapadająca w pamięć niż nawet w książce. Margaret Mitchell, Przeminęło z wiatrem, Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa, przekł. M. Pietrzak-Merta. Traktat o łuskaniu fasoli O książce tej pisałam TUTAJ. Trakatat - cały - to powrót do miejsc, których nie ma, do ludzi, którzy już nie żyją, i do domu, który się straciło. Narrator wraca wciąż pamięcią, tak jakby w ten sposób choć jeszcze jeden raz mógł wejść do swojego domu, i będąc w rozpaczy, że to jednak niemożliwe... "A w ogóle może wszystko jest pamięcią. Cały ten nasz świat, odkąd jest. I także my obaj, te psy. Czyją? Tego nie wiem. (...) Zatrzymałem się tylko na chwilę przed drzwiami, bo nie wiedziałem, co powiedzieć, gdy wejdę. Po tylu latach, nikt się już pana nie spodziewa, i co powiedzieć, że po co przyszedłem? I tak biłem się z myślami, wejść, nie wejść i co powiedzieć kiedy przekroczę próg? A przekroczyć próg najtrudniej w sobie, jak pan wie. W końcu pomyślałem, najlepiej zwyczajnie wejdę i spytam, czy nie mają fasoli do sprzedania. Siedzieli w kręgu tej naftowej lampy, ojciec, matka, dziadek, babka, obie siostry, Jagoda i Leonka, i stryj Jan jeszcze żył. On jeden wstał, gdy wszedłem, i napił się wody. Pił dużo wody przed śmiercią. A tak wszystkim strąki fasoli zastygły tylko w rękach. (...) Patrzyli na mnie, ale oczy mieli już jakby umarłe, tylko nie miał im kto pozamykać powiek. Jedynie te strąki w ich rękach świadczyły, że łuskają fasolę. No, i nie poznali mnie." ... mimo wszystko wciąż stara się więc wrócić do domu, choć wie, że: "Nie, nie wraca się już nigdy w to samo miejsce. Tak naprawdę tego miejsca już nie ma i nawet takiej możliwości nie ma, aby było gdzie wrócić. (...) Wszystkie miejsca poza człowiekiem to już nie są miejsca. Jedyne miejsce człowieka jest tylko w nim. Niezależnie czy jesteśmy tu, gdzie indziej czy gdziekolwiek. Teraz czy kiedykolwiek. Wszystko, co na zewnątrz, to jedynie złudzenia, okoliczności, przypadki, pomyłki. Człowiek jest sam dla siebie miejscem, zwłaszcza tym ostatnim." Wiesław Myśliwski, Traktat o łuskaniu fasoli. Z naszym łuskaczem fasoli na pewno zgodziłby się Sławomir Mrożek: "Zrozumiałem, że gdy się raz odejdzie, nie ma już prawdziwego powrotu." Władca Pierścieni Przychodzi mi w tym momencie też na myśl postać z właśnie już w/w na samym początku "Władcy pierścieni" - Frodo, który ocala przecież również miejsce, z którego wyruszył na swoją wędrówkę, swój dom, ale nie może już do niego wrócić. Jego losy i niesiony przez niego ciężar - pierścień - zmieniły go i spowodowały, że nie może już wrócić do miejsca do domu. Zdążyć przed Panem Bogiem Ile trwają powroty do domu? Jak długo można tęsknić? "Sen sąsiadki jest zawsze taki sam, od dnia, w którym się wprowadziła do nowego mieszkania. Właściwie nie wiadomo na pewno, czy to jest sen, bo jej się śni, że nie śpi i że leży w swoim pokoju, który wcale nie jest jej pokojem. Stoją w nim stare meble, jest wielki kaflowy piec, okno w ślepej ścianie - ponieważ co noc jest tutaj, przyzwyczaiła się już do sprzętów i zaczyna rozpoznawać drobiazgi pozostawione w fotelach i na kredensie. Czasem wydaje jej się, że za drzwiami pokoju ktoś jest - wrażenie czyjejś obecności w mieszkaniu, bywa tak silne, że wstaje z łóżka i sprawdza, czy nie zakradł się złodziej, ale nie, nikogo nie ma. Którejś nocy znowu widzi siebie w tym swoim - nie swoim pokoju. Wszystko na swoim zwykłym miejscu - piec, bibeloty na kredensie - i naraz otwierają się drzwi i do pokoju wchodzi młoda dziewczyna, Żydówka. Zbliża się do łóżka. Staje. Przyglądają się sobie uważnie. Żadna nie mówi nic, ale dokładnie wiadomo, co chcą powiedzieć. Dziewczyna patrzy "Aha, więc to pani tutaj..." a tamta zaczyna się usprawiedliwiać, że nowy dom, że dali jej przecież to mieszkanie... Dziewczyna robi uspokajający gest - ależ wszystko w porządku, chciała po prostu zobaczyć, kto tutaj jest teraz, zwykła ciekawość... po czym zbliża się do okna, otwiera je i wyskakuje z czwartego piętra a ulicę. Od tego dnia sen się nie powtórzył już nigdy i zniknęło poczucie czyjejś obecności." Hanna Krall, Zdążyć przed Panem BogiemDroga do domu "W mym starym domu, który dawno już spłonął, Do dziś na pewno nie zapomniał o mnie nikt. I jest w nim półmrok, a za oknem zielono, I jest w nim cisza, a za oknem ptasi krzyk. Zapewne rano ktoś rozsuwa kotary, Zapewne słychać w kuchni głosy i brzęk szkła, A co godzinę biją zegary, A co wieczora na pianinie ktoś tam gra. W tym moim domu, utraconym Bóg wie kiedy, Jest dla mnie miejsce na wprost drzwi. Kiedyś tam wejdę, aby nigdy więcej nie wyjść, I głos znajomy cicho spyta: - Czy to ty? Znowu się zwrócą ku mnie dobrze znane twarze, Znów ktoś jak dawniej powie: - Chodź... ...tylko ta droga, pod górę i w skwarze ...tylko tak trudno, bardzo trudno mi tam dojść. Gdzie jest mój ogród i czy są w nim georginie? Czy jeszcze stoi obrośnięty winem mur? Czy tak jak dawniej mgły się snują w dolinie, A za doliną błękitnieją szczyty gór? Wszystko to ujrzę, kiedy furtkę odnajdę I łąkę za nią, gdzie się pasie biały koń. Po cichu dom swój od ganku zajdę, Mosiężną klamkę jak przed laty wezmę w dłoń. ...bo w moim domu, utraconym Bóg wie kiedy, Jest dla mnie miejsce na wprost drzwi. Kiedyś tam wejdę, aby nigdy więcej nie wyjść, I głos znajomy cicho spyta: - Czy to ty? Znowu się zwrócą ku mnie dobrze znane twarze, Znów ktoś jak dawniej powie: - Chodź... ...tylko ta droga, pod górę i w skwarze ...tylko tak trudno, bardzo trudno mi tam dojść." Andrzej Waligórski, Droga do domu Na koniec znów odesłanie do muzyki: soundtrack z "Gladiatora." Kto nie oglądał przypomina, że tytułowy Gladiator wraca do domu i zastaje jego zgliszcza, a w nich zwłoki żony i syna. Szczęśliwy powrót naszego bohatera do domu i odzyskanie przez niego prawdziwej wolności na końcu filmu to - jego śmierć. Mimo motywu czysto literackiego w tytule posta nie mogę nie wspomnieć, że życie zna powroty do domu lub ich próby robiące nie mniejsze wrażenie, niż te w literaturze. A może i mniej prawdopodobne? ( Prawda jest dziwniejsza od fikcji, a to dlatego, że fikcja musi być prawdopodobna" Dlatego pozostawiając w treści postu tylko tytułowe czyli książkowe i filmowe, i fabularne - a nie dokumentalne - motywy powrotu myślę jednak o wszystkich, którzy stracili swój dom, a potem starali się - z różnym skutkiem - do niego wrócić. O tych, którzy stracili dom na skutek wielkich, ogólnych ludzkich nieszczęść jak wojny i ich konsekwencje, oraz o tych, którym świat zawalił się na głowę w ramach nieszczęść w skali mikro - jeśli spojrzeć ma ogół ludzi - tzn., że nikt nie słyszał ani o tych nieszczęściach, ani o ich okolicznościach - nieszczęść i strat ograniczonych do ich najbliższego otoczenia, ich prywatnego życia, podczas gdy naokoło ludzie zajęci byli zupełnie innymi sprawami: pogadali, skomentowali co najwyżej i - zapomnieli. O tych z literatury, o tych z historii, o tych z życia. Trochę to wszystko jednak smutne, więc w tym wszystkim: nie traćmy nadziei choćbyśmy byli jeszcze daleko od domu: Władca Pierścieni "Niech wieczorna gwiazda Rozświetla ci drogę, Niech serce cię poprowadzi Kiedy mrok zapadnie Idziesz samotnie drogą Och! jak daleko jesteś od domu Nadchodzi ciemność Uwierz, a odnajdziesz swoją drogę Zapadła ciemność Teraz cała nadzieja jest w tobie Niech pokusy cieni Ulecą w dal, Niech twoja podróż trwa Do światła dnia, Kiedy noc zostanie pokonana Podniesiesz się i odnajdziesz słońce Nadchodzi ciemność Uwierz, a odnajdziesz swoją drogę Zapadła ciemność Teraz cała nadzieja jest w tobie Teraz cała nadzieja jest w tobie" Enya, May It Be
Przychodząc do domu czujemy swobodę i możemy odciąć się od świata zewnętrznego. Myślę, że jest to bardzo duży plus. Jednak, jeśli jesteśmy poza naszym domem z przyjaciółmi, rodziną, czy spędzamy ten czas rozwijając nasze pasje to powrót do domu może nas przygnębiać.
Brama na wciąż otwarta przechodniom ogłasza, że gościnna i wszystkich w gościnę zaprasza.””Żona modna” - I. Krasicki w satyryczny sposób przedstawia sytuację pewnego gospodarza, którego szlachecki dom za sprawą modnej, zapatrzonej na francuskie wzory żony, zmienia się nie do poznania. Żona nie podziela skąpstwa męża, a jej rozrzutność, spowodowana dbałością o bogactwo wystroju mieszkania, graniczy z lekkomyślnością. ”Nie-Boska komedia” - Z. Krasiński prezentuje dramat hrabiego Henryka, który nie jest w stanie stworzyć szczęśliwego domu. Nie umie kochać ”dobrej i skromnej” żony, marzącej o rodzinnym szczęściu. Henryk uważa, że małżeństwo jest związkiem nieludzkim, narzuconym przez boga, dlatego przeklina je. W wyniku jego poetyckich miraży jego żona popada ona w obłęd i umiera. "Nad Niemnem" - E. Orzeszkowa na miejsce swojej akcji wybiera dom i gospodarstwo prowadzone przez Benedykta Korczyńskiego. Oprócz problemów finansowych i zatargu z zaściankiem musi znosić kaprysy sentymentalnej żony – Emilii. Nadzieją na stworzenie szczęśliwego domu są zaręczyny Justyny Orzelskiej z Janem Bohatyrowiczem. Nieudane jest natomiast małżeństwo Kirysów – mąż to hulaka i bawidamek, a żona, wobec zupełnej obojętności męża na sprawy rodzinne, zajmuje się zarówno gospodarstwem, jak i wychowaniem dzieci. ”Pieśń o domu” - M. Konopnicka opisuje głównie rodzinną przyrodę – skoszone trawy, srebrne mgły, lipy. Twierdzi, że wspomnienie domu przynosi ukojenie w najtrudniejszych momentach – podczas zwątpienia i ”wpośród burz”. ”Ludzie bezdomni” - S. Żeromski przedstawia problem doktora Judyma, który świadomie rezygnuje z rodziny, mimo iż kreśli przed ukochaną – Joanną Podborską świetny obraz małżeńskiego życia, które mogliby razem stworzyć. Boi się ”obrośnięcia pierzem”. Uważa, że nie może sam być szczęśliwy, gdy dookoła widać ludzką nędzę, egoizm i obojętność. ”Moralność pani Dulskiej” - G. Zapolska krytykuje dom mieszczański, w którym panuje obłuda i pruderia. Dulska tylko na pokaz strzeże przyzwoitości swej rodziny, w rzeczywistości dopuszcza do romansu swego syna Zbyszka ze służącą. Jej mąż to całkowicie podporządkowany pantoflarz, zaś syn, mimo chwilowego buntu, ulega matce wybierając wygodne życie. strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij
Po śmierci jej ukochanego Matylda przesadziła z doniczki do ogrodu przy domu opieki do którego sama się zgłosiła ulubioną roślinkę Leona. W filmie Carlos'a Saldanha pt. „Epoka Lodowcowa” wszystko zaczęło się od spotkania Mamuta Mańka i nierozgarniętego leniwca Sida.
Wyjeżdżając zaledwie trzy tygodnie temu z Nicei przez głowę by mi nie przeszło, że dziś spacer po Promenadzie Anglików nie byłby już możliwy, a wieczorem będzie tam obowiązywała godzina policyjna... Nie wiedziałam też, że cały świat zatrzyma się w miejscu, a oglądanie kolejnych pięknych zakątków będzie możliwe tylko na ekranach telewizorów - przynajmniej na razie, dlatego dziś nietypowo spieszę z listą filmów, które umilą Wam ten niespodziewany czas! #1 Sekretne życie Waltera Mitty Tytułowy bohater to marzyciel, zbyt oddany szarej codzienności, by uciec dalej niż w świat wyobraźni. Kto by pomyślał, że to właśnie praca przyczyni się do tego, że wyruszy w podróż swojego życia i odważy na zmiany… Niezwykle inspirujący i dający kopa z pozytywną energią! MIEJSCE AKCJI: Grenlandia, Himalaje, Islandia, Stany Zjednoczone #2 Dzika droga Adaptacja autobiograficznej powieści Cheryl Strayed, która porzuca trudy życia i wyrusza w pieszą wędrówkę legendarnym szlakiem Pacific Crest Trail, ciągnącym się od Meksyku aż po granicę Kanady, próbując odnaleźć siebie i rozpocząć życie na nowo. Zachwyca widokami i skłania do refleksji. MIEJSCE AKCJI: Meksyk, Kanada, Stany Zjednoczone #3 Wszystko za życie Młody chłopak po studiach rzuca wszystko i wyrusza autostopem na Alaskę – z pasją opowiada widzom o swojej wielkiej przygodzie, zaskakując odwagą i… kusząc wolnością. MIEJSCE AKCJI: Ameryka Północna #4 Siedem lat w Tybecie Oparta na prawdziwych wydarzeniach historia austriackiego himalaisty, który podczas swojej kolejnej wyprawy, z powodu wybuchu wojny nie może wrócić do domu. Podczas przymusowego pobytu w Tybecie poznaje młodego Dalajlamę. Będziecie świadkami głębokich przemian, a ciekawe tło historyczne i bogaty obraz tybetańskich tradycji z pewnością zrobi na Was wrażenie! To typ filmu, który można oglądać w kółko bez końca. MIEJSCE AKCJI: Tybet #5 Prosta historia Pewien staruszek wyrusza w podróż z Iowa do Wisconsin, by pojednać się z chorym bratem, mając do dyspozycji… mały traktor z przyczepą. Droga mija mu w niespiesznym tempie, takim jak widzowi kolejne obrazy na ekranie, a mimo to cała historia zakorzeni się głęboko w Waszych sercach. MIEJSCE AKCJI: Stany Zjednoczone #6 Droga życia Syn pewnego lekarza ginie w czasie wędrówki Szlakiem Świętego Jakuba. Jego ojciec, który przybywa do Europy po szczątki syna, postanawia uczcić jego pamięć i przejść tę drogę za niego. To film, który ogląda się duszą i potężna dawka motywacji do mierzenia się z przewrotnością losu… MIEJSCE AKCJI: Francja, Hiszpania #7 Pociąg do Darjeeling Trzej skłóceni bracia wyruszają pociągiem w podróż dookoła Indii, by odnaleźć siebie i naprawić rodzinne więzi. W końcu całkiem niespodziewanie lądują na samym środku pustyni z… niezbyt survivalowym ekwipunkiem. To wyprawa przesycona kolorami i zapachami Indii, a do tego wszystko, czego trzeba na poprawę humoru. MIEJSCE AKCJI: Indie #8 Dzienniki Motocyklowe Biograficzna opowieść o dwójce przyjaciół, którzy na starym motocyklu ruszają na podbój Ameryki Południowej. Nieco wyidealizowana, choć świetnie pokazana historia z zachwycającą scenerią. MIEJSCE AKCJI: Ameryka Południowa #9 Jak dogonić szczęście Pewien psychiatra, przeżywający kryzys zawodowy i prywatny, postanawia porzucić wygodne życie i wyruszyć w samotną podróż w poszukiwaniu prawdziwego szczęścia. Męski odpowiednik kultowego filmu Jedz, módl się i kochaj to idealne określenie dla tej produkcji. MIEJSCE AKCJI: Afryka, Chiny, Paryż, Stany Zjednoczone #10 Everest Spektakularny film akcji oparty na jednej z najtragiczniejszych w historii wypraw na Mount Everest. Niesamowita opowieść o walce człowieka z żywiołem i zdjęcia zapierające dech w piersiach. MIEJSCE AKCJI: Himalaje #11 Piknik z niedźwiedziami Autora książek podróżniczych, Billa Brysona nikomu przedstawiać nie trzeba. Zobaczcie jednak co się wydarzy, gdy postanawia wyruszyć na wędrówkę przez Apallachy, zabierając ze sobą jednego z przyjaciół. Dla wszystkich szukających sensu życia! MIEJSCE AKCJI: Ameryka Północna, Kanada #12 O północy w Paryżu Jeśli śledzić losy zakochanych zaręczonych to tylko w mieście miłości! A nikt tak nie zarazi Was paryską fantazją miłosną jak Woody Allen :) Aż chce się pojechać do Paryża! MIEJSCE AKCJI: Francja #13 Jedz, módl się i kochaj Nie pierwszy raz daleka wyprawa okazuje się najlepszym impulsem do życiowych przemyśleń i zmian. Bohaterka tej historii wyrusza w roczną podróż najpierw do Włoch, później do Indii i na Balii. Nowe doświadczenia pomagają jej zaakceptować przeszłość i z odwagą spojrzeć przyszłość. Dla jednych nieco naiwna historia, dla drugich pozytywny klasyk. MIEJSCE AKCJI: Indie, Indonezja, Włochy #14 Pożegnanie z Afryką Adaptacja autobiograficznej powieści Karen Blixen, która przyjeżdża do Kenii, by wyjść za mąż i założyć plantację kawy. Niemal 100%-owy romans, ale zrealizowany z rozmachem i zachwycający pięknem kenijskiej przyrody! MIEJSCE AKCJI: Kenia #15 Operacja bracia Inspirowany prawdziwymi wydarzeniami film opowiada niewiarygodną historię międzynarodowej grupy agentów specjalnych i tajnych operacji, umożliwiających ucieczkę do Izraela tysiącom Etiopczyków. A wszystko pod przykrywką fałszywego hotelu dla prawdziwych turystów… MIEJSCE AKCJI: Sudan, Izrael #16 Miłość na safari Spadek w postaci rezerwatu w RPA to marzenie niejednego odkrywcy, a jednak może przysporzyć sporo zamieszania. Tym bardziej, gdy głos rozsądku zagłusza serce wyrywające się nie tylko do egzotycznych zakątków Afryki… Romantyczna historia dla miłośników Czarnego Lądu. MIEJSCE AKCJI: Stany Zjednoczone, Republika Południowej Afryki #17 Green book Drobny cwaniaczek z Bronksu zostaje szoferem ekstrawaganckiego muzyka z wyższych sfer i razem wyruszają na wielotygodniowe tournée. Poruszający film, który ukazuje, że w walce o równość znaczenie mają tak samo duże, jak i małe gesty. MIEJSCE AKCJI: Stany Zjednoczone #18 Wierny ogrodnik Dwoje ludzi przemierza Afrykę niosąc pomoc wszystkim potrzebującym. Gdy jedna z ich wypraw kończy się tragicznie, wychodzi na jaw, że za wieloma krzywdami stoi gigantyczny spisek korporacji farmaceutycznych… Ten mądry film otwiera oczy na problemy współczesnego świata, przekazując ważne treści. Nie można obok niego przejść obojętnie! MIEJSCE AKCJI: Anglia, Kanada, Kenia, Sudan #19 Hotel Marigold Grupa emerytowanych Anglików wyrusza na wakacje do ekskluzywnego hotelu w Indiach, ale na miejscu okazuje się, że wspaniały zajazd jest jedynie wizją przyszłości. Biorą sprawy w swoje ręce i przekonują, że starość jest fajna! Dawka dobrego humoru i wspaniała sceneria gwarantowane :) MIEJSCE AKCJI: Indie Jestem ciekawa, czy widzieliście już któryś z tych filmów? A może coś byście dopisali do tej listy? Koniecznie podzielcie się swoimi typami i wrażeniami :) Inspiracji nigdy dość!
Doodle, wewnętrzne wycieraczki do domu motyw powrotu do szkoły szkic pochłaniacz brudu i kurzu, szer. 76 x wys. 45 cm : Amazon.pl: Dom i kuchnia
„Odyseja” Droga powrotna Odyseusza do domu przebiega przez kraje Kikonów, Lotofagów, cyklopów i wiele różnych wspaniałych miejsc. Intensywność poznawcza wędrówki wiodącej Odysa do domu podkreśla determinację bohatera epopei w pragnieniu dotarcia, mimo przeszkód, do rodzinnej Itaki. (Znowu plus, gdyż z jednej strony „popisujesz się znajomością terminologii antycznej „sypiąc jak z rękawa” nazwami ludów starożytności, z drugiej potrafisz przekazać przynależny epopei nakaz ‘skupiania uwagi czytelnika na interesujących dziejach bohatera”.) Tułacz Odys jest człowiekiem bardzo cierpliwym i wytrwałym. Czyż, bowiem nie posiadając tych cech, mógłby przez dziesięć lat z takim uporem dążyć do celu, mimo licznych przeciwności losu i nieprzychylności Posejdona, który na prośbę syna, Polifema, utrudniał mu powrót do ojczyzny. (Wskazujesz na grecką predestynację losów człowieka, na to, że bogowie decydowali o jakości jego życia.) Oglądając, więc człowieka w perspektywie jego postawy w drodze powrotnej do domu uzyskujemy, dzięki dziełu Homera, paradygmat cech osobowościowych, które pomagają wędrowcom szczęśliwie powrócić do domowego ogniska. (Potrafisz stworzyć psychologiczny wizerunek wędrowca). Każdy powrót do domu ma swoją genezę, wynikającą nie tylko z tęsknoty, ale powodowaną na przykład warunkami życia i pragnieniem, aby je radykalnie zmienić. (Pokazujesz aspekt socjologiczny powrotu do pieleszy domowych, immanentnie – wewnętrznie istniejący w każdym z nas).
. 771 136 467 550 398 519 640 229
motyw powrotu do domu w filmie
